 Η
«ιδεολογία» που βαραίνει στη ζωγραφική μου, κινείται
ανάμεσα σε δύο πόλους:
από την άρνηση για έναν χώρο-τον καθημερινό,
αλλοτριωμένο χώρο που ζούμε,
που είναι έργο κατασκευασμένο “από” και “για” τον
άνθρωπο-μέχρι την ποιητική
διάσταση του ίδιου χώρου˙ αναδρομή σε μνήμες και όνειρα.
Η αντιπαράθεση του κατεστραμμένου αστικού τοπίου με το
ονειρικό, δεν είναι μόνο μια προσωπική κατάθεση, αλλά και μια πράξη απελευθέρωσης
μέσα από την ίδια τη ζωγραφική χειρονομία.
Ο κύκλος των
έργων 1977 – 2009 ξεκίνησε συνειδητά τότε
που το περιβάλλον δεν είχε γίνει ακόμα μόδα όπως τώρα,
και περιέχει πολλές
ενότητες όπως:Τοπία της Παρακμής, Φυσιολατρία,
Βιότοπος, Παράκτιες Πόλεις,
Πόλεις – Λαβύρινθοι, Μυστικά Παράθυρα, Η Μετανάστευση
του Τοπίου,
Τα Νησιά που Ταξιδεύουν, Οι Φλέβες των Ονείρων.
Από το 2011 ξεκίνησε ένας νέος κύκλος έργων με τίτλο"Citadel", μια
φανταστική καταγραφή των μελλοντικών πόλεων με αναφορές στη βία,
στο φόβο και την μοναξιά των ανθρώπων.
Παράλληλα, συνεχίζει να δουλεύει έργα μικρών διαστάσεων μεικτής τεχνικής.
|
